بر بی‌دلان گذشت و نکرد این از قاسم انوار غزل 574

1 بر بی‌دلان گذشت و نکرد این طرف نگاه ماییم در زمانه دلی و هزار آه

2 ای پادشاه حسن، که دل‌ها گدای توست دل‌ها نگاه دار، که اینست شاهراه

3 سودای چشم مست تو در حد ما نبود دل بر امید آن کرم افتاد در گناه

4 از پا فتاده‌ام من درویش، دست گیر ای رهنمای دل، به کجا آورم پناه؟

5 روی تو مصحفیست ز آیات دلبری «قَدْ فازَ مَنْ رَآهُ و طوبی لِمَنْ تَلاه »

6 سرمایه سعادت جاوید عاشقیست «یا مَعْشَرَ السَّعادَةِ حَیّوا عَلَی الصَّلاة»

7 بی روی تو، که مردم چشم زمانه است در چشم قاسمست جهان سر به سر سیاه