ای پرتو جمالت حسن بتان از اسیری لاهیجی غزل 476

1 ای پرتو جمالت حسن بتان جانی عکس رخ تو پیدا ز آئینه کیانی

2 استار نور رویت شد ظلمت من و ما گر غیرتی نمائی او را ز ما رهانی

3 از پرده جمالت پیدا غبار اغیار در پرتو جلالت پیدا شده نهانی

4 حسن ترا بعالم چون چشم تست ناظر رویت نهان چرا شد در صورت عیانی

5 پیدا ز نور رویت گر وامق است و عذرا معشوق و عشق و عاشق هستی چنانکه دانی

6 از غایت ملاحت مشهور شد بعالم خورشید روی خوبت برنام بی نشانی

7 ز آثار حسن رویت در باغ روی خوبان بشکفته صد هزاران گل های ارغوانی

8 از عشق روی جانان برجان و دل جهانرا دردی است بی مداوا، داغی است جاودانی

9 از دیده اسیری حیران حسن خویشی ای حسن نوربخشت بی مثل و شبه و ثانی