فراقت بر دلم بار آورد از جهان ملک خاتون غزل 736

1 فراقت بر دلم بار آورد بار گل بختم همه خار آورد خار

2 چو زلف سرکشش شوریده حالم چرا پیوند ما را بشکند یار

3 مرا بر دل بسی بُد بار ایام منه بر دل مرا هجران به سر بار

4 بگو کز گلشن وصلت نگارا نصیب من چرا باشد همه خار

5 مکن زین بیش بر من جور و خواری برو شرمی بدار آخر ز دادار

6 وفا و مردمی در پای بردی نگه دار عهد ما باری به یاد آر

7 دلم بردی و بشکستی چو زلفت چو دل بردی ز ما نیکش نگه دار

8 ز دست روز هجرانت دلم را مدارش همچو زلف خود نگونسار

9 به بازار غم عشقت گذشتم شدم از جان و دل او را خریدار

10 جهان را رونقی چندان نباشد از این بهتر بدارش ای جهاندار