1 طوطی آمد با دهان پر شکر در لباس فستقی با طوق زر

2 پشه گشته باشه‌ای از فر او هر کجا سرسبزیی از پر او

3 در سخن گفتن شکرریز آمده در شکر خوردن پگه خیز آمده

4 گفت هر سنگین دل و هر هیچکس چون منی را آهنین سازد قفس

5 من در این زندان آهن مانده باز زآرزوی آب خضرم در گداز

6 خضر مرغانم از آنم سبزپوش بوک دانم کردن آب خضر نوش

7 من نیارم در بر سیمرغ تاب بس بود از چشمهٔ خضرم یک آب

8 سر نهم در راه چون سوداییی می‌روم هر جای چون هر جاییی

9 چون نشان یابم ز آب زندگی سلطنت دستم دهد در بندگی

10 هدهدش گفت ای ز دولت بی‌نشان مرد نبود هرک نبود جان فشان

11 جان ز بهر این به کار آید تو را تا دمی در خورد یار آید تو را

12 آب حیوان خواهی و جان‌دوستی رو که تو مغزی نداری پوستی

13 جان چه خواهی کرد، بر جانان فشان در ره جانان چو مردان جان فشان