پرند بوی گل پیراهن او از جویای تبریزی غزل 982

1 پرند بوی گل پیراهن او هوای صبح گرد دامن او

2 گلی دارم که از جوش نزاکت کم از چیدن نباشد دیدن او

3 به بوی گل قسم بیرون میارید ز جسم نازکش پیراهن او

4 که ترسم سایهٔ مژگان شوخش کند جا چون رگ گل در تن او

5 مرا بی او وجودی نیست جویا توانم خویش را گفتن من او