اوحد، دیدی که هرچه دیدی هیچست؟ از اوحدی مراغه‌ای رباعی 22

1 عاشقان صورت او را ز جان اندیشه نیست بیدلانش را ز آشوب جهان اندیشه نیست

2 از قضای آسمانی خلق را بیمست و باز آفتاب ار باز گشت از آسمان اندیشه نیست

1 آن سیه چهره که خلقی نگرانند او را خوبرویان جهان بنده به جانند او را

2 دلبرانی که به خوبی بنشانند امروز جای آنست که بر دیده نشانند او را

1 آن زخم، که از تو بر دل ماست مشنو که: به مرهمی توان کاست

2 کی وعده وفا کنی تو امروز؟ کامروز ترا هزار فرداست