بر سر چو کلاه از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 77

1 آنچنان داده عشق جوش مرا که ز سر رفته عقل و هوش مرا

2 عقل کلی شده فراموشم بسکه مالیده عشق گوش مرا

1 هر دل که رهین تن بود او دل نیست در عالم دل خبر ز آب و گل نیست

2 راهی نبود که او بمنزل نرسد جز راه محبت، که در او منزل نیست

1 عاشق به گدائی نه شهی میخواهد نه لاغری و نه فربهی میخواهد

2 عاشق بمثل اگر چه روح القدس است خود را از ننگ خود تهی میخواهد،