1 بیرون ز دو کون، جای درویشان است ویرانهٔ غم سرای درویشان است
2 این دولت و حشمتی که شاهان دارند افشاندهٔ خاک پای درویشان است
1 عقل هندوی میفروش من است گل و مل پیشکار هوش من است
2 داغ گل دل کباب صهبا خون موسم برگ و عیش و نوش من است
1 آنچه می دانی تو در باطن نهان اظهار ماست هر که می خواهد ببیند روی حق، دیدار ماست
2 پیش رندان باده چون از جوش افتد کامل است با ادافهمان عالم، خامشی گفتار ماست
1 ز عالمش چه خبر آن که او پریشان نیست ندیده لذت سر ما تنی که عریان نیست
2 سفال خانهٔ ما بشکند سر فغفور که مور کلبهٔ ما کمتر از سلیمان نیست