1 از شرم، زبانم به گلستان تو بسته ست صد نکته به یک خندهٔ پنهان تو بسته ست

2 ما در چه شماریم که گردون سبک سیر خود را به صف آبله پایان تو بسته ست؟

3 بشکاف دلم را که لبالب شده از خون این عقده به یک جنبش مژگان تو بسته ست

4 جزکیش تو، از ملت دیگرخبرم نیست ایمان من ای عشق، به ایمان تو بسته ست

5 حاصل نکند طوطی مست از شکرستان طرفی که خط از پستهٔ خندان تو بسته ست

6 جمعیت عالم همه آشفته نسازی دلها به سر زلف پریشان تو بسته ست

7 از لوح دلش محو نگردد چو سویدا نقشی که حزین از خط ریحان تو بسته ست