برون ز راه خدا راهرو نه در از قاسم انوار غزل 151

1 برون ز راه خدا راهرو نه در راهست برین حدیث که گفتم خدای آگاهست

2 مگو: ز عشق فلان خوار و زار میگردد مرا ز عشق جمالست و عزت و جاهست

3 پگه سلام فرستیم و صبح، بر یاری که مونس دل درویش، گاه و بیگاهست

4 اگر هزار بلا بر دلم رسد در راه چه غم؟ چه کم؟ که مرا یاد دوست همراهست

5 اگرچه زاهد خودبین هزار سجده کند مباش غره، که در حال سجده روباهست

6 ز نور لمعه توحید در دل منکر اگرچه نیست بظاهر، ولیک ضمنا هست

7 تجلیات تو بر قاسمی چو دایم شد مدام شیوه جان ذکر دائم اللهست