1 کار ما با نفسِ بازپسین افتاده ست آخر ای دوست همه مهرِ تو کین افتاده ست

2 تا مگر رسمِ عیادت ز جهان برخیزد در میان این همه تعویق ازین افتاده ست

3 نه همانا که ز تأثیرِ مرض رنجه شود هر که را هم نفسی چون تو قرین افتاده ست

4 ندهد خاصیتِ چشمۀ نوشینِ لبت حوضِ کوثر که درو ماءِ معین افتاده ست

5 بر درِ روضه که دیده ست زمانی بوّاب با رقیبِ تو مرا راست همین افتاده ست

6 من و بی داد کشیدن تو و شلتاق و عقاب آری از بدوِ ازل حکم چنین افتاده ست

7 چارمیخِ غمِ عشقِ تو بمانده ست دلم راست در حلقۀ زلفِ تو نگین افتاده ست

8 غمِ تنهایی و اندوهِ جدایی هیهات این همه قسمِ نزاریِ حزین افتاده ست