ای چشم و چراغ دل غم دیدهٔ از حزین لاهیجی رباعی 2

1 زهی از خار خارت شعله در جان، گلستان‌ها را ز لعلت، مهر خاموشی به لب، سوسن زبان‌ها را

2 بهار عارضت هر گوشه، صد بی‌خانمان دارد زدند آتش ز شوقت، عندلیبان آشیان‌ها را

1 چون نخل تو از ناز گرانبار برآید شمشاد ز جا، سرو ز رفتار برآید

2 دل می رود از سینه و پیکان تو باقی ست رحم است بر آن یار که از یار برآید

1 در فتح باب میکده باشد گشاد ما صرف سبو شود، همه خاک مراد ما

2 دل روشناس مصحف حسن بتان نبود شد روشن از غبار خط او سواد ما

1 شور سودای تو در کودکی، استادم بود کوه و صحرا همه جا عرصهٔ فریادم بود

2 سختی هجر، نزد شیشهٔ ناموس به سنگ قاف تا قاف جهان بزم پریزادم بود

1 دلم در خم زلف او سودای دگر دارد با سلسله دیوانه غوغای دگر دارد

2 با جذبهٔ مشتاقی، باشد دو جهان گامی در دامن دل عاشق، صحرای دگر دارد