قتل ما ای دل به تیغ او مقدر از فروغی بسطامی غزل 213

1 قتل ما ای دل به تیغ او مقدر کرده‌اند غم مخور زیرا که روزی را مقرر کرده‌اند

2 هر کجا ذکری از آن جعد معنبر کرده‌اند مشک چین را از خجالت خاک بر سر کرده‌اند

3 تا ز خونت نگذری، مگذار پا در کوی عشق زان که اینجا خاک را با خون مخمر کرده‌اند

4 عاشقانش را به محشر وعدهٔ دیدار داد ساده لوحی بین که این افسانه باور کرده‌اند

5 با لب لعل بتان هیچ از کرامت دم مزن زان که اینان معجز عیسی مکرر کرده‌اند

6 هر سر موی مرا در دیدهٔ بدبین او گاه نوک خنجر و گه نیش نشتر کرده‌اند

7 تا شب هجرانش آمد روشنم شد مو به مو آن چه با تقصیرکاران روز محشر کرده‌اند

8 تا به بازار تو جان دادم نکو شد کار من سودمندان کی ازین سودا نکوتر کرده‌اند

9 تو به ابرو کرده‌ای تسخیر دلها گر مدام خسروان از تیغ عالم را مسخر کرده‌اند

10 تو ز مژگان کرده‌ای با قلب مشتاقان خویش آن چه جلادان سنگین دل ز خنجر کرده‌اند

11 صورتی را کاو ز کف دین فروغی را ربود معنیش در پردهٔ خاطر مصور کرده‌اند