دل ما جای غم توست و از عمادالدین نسیمی غزل 279

1 دل ما جای غم توست و تو هم می‌دانی من سگ کوی توام از چه رهم می‌رانی؟

2 ترک تقلید کن ای زاهد خودبین! به خود آ دو سه روزی که در این دیر کهن ویرانی

3 رو به آدم کن اگر اهل دلی از همه رو تا توان گفت به تحقیق تو هم انسانی

4 جهد آن کن که شوی واقف اسرار وجود ورنه از زمره دجال خر نادانی

5 مظهر حقی و در حکمت تو نیست غلط گاه ظاهر شده در کسوت و گه پنهانی

6 عاشقان درد و غمت را به خدایی خدا به دو صد جان بخریدند و هنوز ارزانی

7 ای نسیمی! ره تحقیق اگر دور نمود کس ندیده است ره دور بدین آسانی