یار ما را بیش از این از جهان ملک خاتون غزل 672

1 یار ما را بیش از این با ما سر یاری نبود در غم حال منش یک لحظه غمخواری نبود

2 زاری من از فلک بگذشت و در هجران او وآن بت سنگین دلم رحمش بر آن زاری نبود

3 دل ببرد و جان شیرینم به دست غم سپرد رحمتی بر من نکرد از رسم دلداری نبود

4 این دل مسکین بجز اندوه و غم حاصل چه کرد کار چشمم در فراقش غیر خونباری نبود

5 غیر یاد او درون خاطر من کس نگشت جز ثنایش بر زبان جان من جاری نبود

6 دوش باری در فراق روی چون خورشید او در دو چشمم جز خیال یار بیداری نبود

7 در گذارش دیدم و از من بگردانید روی آشنایی با منش هرگز تو پنداری نبود

8 گفتم آخر باوری ده تا ز وصلت برخورم گفت خاموش ای گدا این شیوه یاری نبود

9 بار بسیار از جهان بر جان ما هست ای صنم حاجت جور و جفای تو به سر باری نبود