1 ساقی ما که به گردش می گلفام افکند ای بسا فتنه که در گردش ایام افکند

2 هوش رندان بشد از جام می او گویا داروی بیهوشی آمیخته در جام افکند

3 آتشین می که به من داشت ولی داد به غیر آتشم در دل بی طاقت و آرام افکند

4 سوخت مرغ چمنم وقت صبوح از افغان چون نظر جانب آن سرو گلندام افکند

5 نیست بر آب شمر موج ز تحریک نسیم که اجل از پی مرغان طرف دام افکند

6 مگر آن مغبچه مست برون رفت از دیر کین همه تفرقه در کشور اسلام افکند

7 شیخ شد مست به دیر و بربت مصحف سوخت تهمتش بر من دیوانه بدنام افکند

8 شاید از خوبی انجام رسد ز آغازش هر که ز آغاز نظر جانب انجام افکند

9 چاره ای نیست به جز دادن دین فانی را چونکه دل در کف آن کافر خود کام افکند