1 چه عادتست که انباء دهر هر قومی کرم بلاف ز عهد گذشته وا گویند

2 برانگروه بباید گریست کز پس ما حکایت کرم از روزگار ما گویند

1 شاد باش ای دل که بختت پیشوایی می‌کند سوی نویین جهانت رهنمایی می‌کند

2 خسرو خسرو نشان تالش که از بهر خدای اهل دانش را به مردی کدخدایی می‌کند

1 سید پسرا روی تو ماه ختن است بالات براستی چو سرو چمن است

2 گر پسته شیرین تو خندان نشدی معلوم کجا شدی که هیچت دهن است