یا رب که میرود سوی اعیان روزگار
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 یا رب که میرود سوی اعیان روزگار آنها که راه فضل فراوان سپرده اند
2 وز روی عرض خویش غبار نبهر کی از مکرمت بحیله احسان سترده اند
3 در عالم وجود بدست سخا وجود در چشم بخل غوره خذلان فشرده اند
4 در نرد جود حاتم طی را هزار دست ده خصل طرح داده و آسان ببرده اند
5 وز بحر شعر بنده خضروار در جهان الا زلال چشمه حیوان نخورده اند
6 گوید که گفت ابن یمین را طریق آنک او را ز فاضلان خراسان شمرده اند
7 دلگرمی کرم ز لئیمان نمیرسد منت خدایرا که کریمان نمرده اند
دیدگاه‌ها **