یا رب مکن از لطف از ابوسعید ابوالخیر رباعی 10

1 آن یار که عهد دوستداری بشکست میرفت و منش گرفته دامن در دست

2 می‌گفت دگر باره به خواب‌م بینی پنداشت که بعد ازو مرا خوابی هست

1 دنیا به جوی وفا ندارد ای دوست هر لحظه هزار مغز سرگشتهٔ اوست

2 میدان که خدای دشمنش میدارد گر دشمن حق نه‌ای چرا داری دوست

1 دنیا به مثل چو کوزهٔ زرین است گه آب در او تلخ و گهی شیرین است

2 تو غره مشو که عمر من چندین است کاین اسب عمل مدام زیر زین است

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما