1 یا رب این پسته شیرین چه شکر گفتارست و آن چه شکل است و شمایل چه قد و رفتارست

2 زهره شد ماه شب چارده را حلقه بگوش یا بنا گوش چو سیم و گهر شهوارست

3 بسکه در پای گل از حسرت او خار شکست تا بدید آنکه گل عارض او بی خارست

4 اوست کز زلف و رخش گلشن جانرا همه سال سنبل غالیه بوی و ورق گلنارست

5 پسته را از حسد غنچه خندانش دلیست نیمه ئی خون و دگر نیمه ازو زنگارست

6 نرگسش خون دلم خورد و ازو نیست دریغ شربتش چون ندهم خاصه چنین بیمارست

7 دل نیارم که نگهدارم از آن جان جهان ز آنکه پیوسته دلم در پی آن دلدار است

8 هر که در صورت او بنگرد و جان ندهد آدمی نیست یقین صورت بر دیوارست

9 در جهان ز ابن یمین وصف لبش هر که شنید آفرین کرد بر او گفت شکر گفتار است