1 یا رب که چشم بد نرسد آن نگاه را وان طرز بازدیدن بیگاه و گاه را

2 آن خم بخم سلاسل مشکین پرشکن کاندر شکنج هر خمی افکنده ماه را

3 آن آستین فشاندن و آن جامه برزدن آن رسم برشکستن طرف کلاه را

4 بر دسته دسته زلف معنبر در آینه بیند چنانکه شاه مظفر سپاه را

5 دیبا میفکنید براهش که عاشقان از نقش چشم و چهره بپوشند راه را

6 در شرح دوستی بر او لب گشاده ام چون عاصیی که عذر بگوید گناه را

7 خاصان بارگاه رقیبان مدعی حال گدا که عرضه دهد پادشاه را

8 جز در گه تو راه بجایی نبرده اند از آستان خویش مران داد خواه را

9 بر لب قرین شکر تو ذکری نیاورم الا دعای خسرو گیتی پناه را