گرنه از وصل تو در هجر از مشتاق اصفهانی غزل 216

1 گرنه از وصل تو در هجر گهی یاد کنم بچه تقریب دگر خاطر خود شاد کنم

2 کودک مکتب عشقم بجفا خوش دارم هرگز اندیشه کی از سیلی استاد کنم

3 گر ز جور تو خموشم ز شکیبائی نیست نیست آن قوتم از ضعف که فریاد کنم

4 من نه آنم که بود طالع وصل تو مرا از نگاهی بخیالی دل خود شاد کنم

5 خود بدام افکنم از ذوق اسیری خود را نیم آن صید که خون در دل صیاد کنم

6 از خرابی شده آن گنج نهان را مسکن دل ویران شده را بهر چه آباد کنم

7 هیچ باک از ستم یار ندارم مشتاق بلبلم کی ز گل اندیشه بیداد کنم