1 باز دل را به غم عشق تو خوش بازاریست زآنکه بر روی گلت بلبل جان با زاریست

2 طرّه ی زلف تو بربود دلم را ناگاه راست گویم سر زلف تو عجب طرّاریست

3 چشم جادوی تو با من چه خطاها که نکرد که گمان برد که او نیز چنین عیاریست

4 خون ما خورد دلا غمزه ی او، نیست عجب عجب آنست که خون خواره ی ما بیماریست

5 تا به کی خون دل خلق خوری راست بگو تو مپندار که خون خوردن دلها کاریست

6 نکهت زلف تو بشنید دماغ دل ما گفت کاین مشک نه در کلبه ی هر عطّاریست

7 یار با ما چو ندارد سر یاری چه کنم ای دل خسته نه یاریست که او اغیاریست

8 آخر ای شادی جان روی نمای از در غیب که جهان بی رخ خوبت به جهان غمخواریست