را گشودند بار بر ببندید از کمال خجندی غزل 432

1 را گشودند بار بر ببندید خویشتن زیر بار مپسندید

2 این جهان درد خورد دندانیست وارهیدید از او چو بر کندید

3 برگ ریزان عمر شد نزدیک خیره خیره چو گل چه میخندید

4 شاخ پی میوه گر همه طوبیست ببریدش به میوه پیوندید

5 ره نمایان عشق آئینه اند پیش آئینه دم فرو بندید

6 تا نماید رخ شما به شما گره همه طوطی همه قندید

7 بفلک رهبر شماست کمال گر جهان زیر پای افکندید