درد دل ما را ز کرم باز از جهان ملک خاتون غزل 1154

1 درد دل ما را ز کرم باز دوا کن کامی ز لب لعل خودم زود روا کن

2 تا چند دهی وعده چو ابروی خودم کج چون قامت خود راست شبی وعده وفا کن

3 من مهر تو ورزم تو خوری خون دل من زنهار که این خوی بد از دست رها کن

4 ما سر چو به پای تو نهادیم نگارا یک لحظه خدا را ز کرم روی به ما کن

5 زین بیش مکن ریش دل خسته ی ما را بازآی ازین راه بتا ترک جفا کن

6 تو ترک خطایی بچه ای وز تو عجب نیست ای دوست خطایی تو که گفتت که خطا کن

7 مرغ دل مجروح جهان صید تو گشتست یک روز تو هم سوی من خسته هوا کن