برهنگان چمن باز سبزپوش شدند از جامی غزل 123

1 برهنگان چمن باز سبزپوش شدند ز تیغ خور سپر رند باده نوش شدند

2 نوای عیش زد از شاخ سرو مرغ سحر معاشران همه در نعره و خروش شدند

3 فقیه مدرسه با طالبان حلقه درس کشیده صف به در پیر میفروش شدند

4 کجاست طاقت می صوفیان صومعه را که ناچشیده به بویی ز عقل و هوش شدند

5 خوش آن کسان که چنان مست و بیخودند امروز که فارغ از غم فردا و یاد دوش شدند

6 حدیث عشق به تقلید لذتی ندهد خوش آن گروه کزین گفت و گو خموش شدند

7 رسید گفته جامی به بلبلان چمن زبان نطق ببستند و جمله گوش شدند