باز گل دامن به دست عاشقان از کمال خجندی غزل 330

1 باز گل دامن به دست عاشقان خود نهاد غنچه لب بگشود و بلبل را به باغ آواز داد

2 ابر درهای عدن پیش گل و سوسن کشید باد درهای چمن بر روی گلبویان گشاد

3 سرو ما بر کرد ناگه سر ز صحن بوستان پیش او هر جا درختی بود بر پا ایستاد

4 گل حکایت کرد و سرو از نازکی و لطف بار آب گریان آمد و در پای این و آن فتاد

5 در بهشت باغ خوش باشد می چون سلسبیل خاصه از دست تان گلرخ حوری نژاد

6 هر بهاری را که هست ای دل حزانی در قفاست خوش برآ روزی در چونگل بالب خندان وشاد

7 بر ورق دارد گل رنگین بخون این خط کمال شاد زی چون عمر باد است ای برادر عمر باد