تنها نه زمین ز صید از مشتاق اصفهانی رباعی 141

1 نگیرد دل قرار از تاب تب بیمار هجران را مگر آن دم که بیند روی جانان و دهد جان را

2 نبودش جا به غیر از دامن یعقوب و حیرانم که یوسف چون کشید آزار چاه و رنج زندان را

1 ما حریف غم و پیمانه کشی پیشه ما دیده ما قدح ما دل ما شیشه ما

2 چه از آن مه عوض مهر بجز کین طلبم که جفا پیشه او گشت و وفا پیشه ما

1 دلی سرگرم شوق از جلوه مستانه‌ای دارم ز شمع قامتی آتش بجان پروانه‌ای دارم

2 خراب‌آباد عالم را منم آن جعد سرگشته که هر روز آشیان در گوشه ویرانه‌ای دارم