یک دم به وصال از مجیرالدین بیلقانی رباعی 145

1 خوش است حسن تو تا دل ز یار بستاند چو دل ستد ز دل و جان قرار بستاند

2 تویی و عشوه آن روی چون بهار که او خراج نیکوی از نوبهار بستاند

1 ای رخ تو رنگ نوبهار گرفته بر رخ نیکویی قرار گرفته

2 طره تو عقل را به طیره سپرده غمزه تو فتنه را شکار گرفته

1 دلی که تحفه تو جان مختصر سازد بسا که قوت خود از گوشه جگر سازد

2 در آشیان دو عالم نگنجد آن مرغی که او ز شیوه عشق تو بال و پر سازد