1 یک دو نوبت در جناب خسرو جمشید فر آنکه یابد ملک ازو همچون تن از جان تربیت

2 وانکه بهر بخشش او سیم و زر را میرسد در صمیم کان ز لطف مهر تابان تربیت

3 وانکه زیر سایه مهرش عجب ناید مرا گر ز نور ماه یابد تار کتان تربیت

4 من بعون رأی پیر و قوت بخت جوان عرضه کردم شعر و زو دیدم فراوان تربیت

5 خود بتحسین تربیت فرمود و پس نواب را کرد اشارت تا کند از راه احسان تربیت

6 در عمل نواب را پروای من گوئی نبود زانکه تا اکنون اثر پیدا نشد زان تربیت

7 نقثه المصدور کردم عرضه تا داند امیر آنکه اندر شأن منشان بود از اینسان تربیت

8 تربیت گر میکند خسرو بدوست خود کند ز آنکه این چاکر نخواهد یافت زیشان تربیت

9 تا بود عادت که دائم غنچه دلتنگ را لب شود خندان چو باید ز ابر نیسان تربیت

10 ابر نیسان کفش فیاض بادا آنچنانک یابد از وی غنچه لب‌های خندان تربیت