1 گفتمش زلف تو مأوایی خوش است گفت خوبان را همه جایی خوش است

2 گفتمش همتا ندارد قامتت گفت چشمم نیز همتایی خوش است

1 ای چون فلک از عشق تو سرگشته سر ما سودای تو زد آتش غم در جگر ما

2 بودیم هوادار تو پیوسته و باشیم تا هست نشان تو و باشد اثر ما

1 دست قدرت بر عذارت خال مشکین تا نهاد جان فتاد از غم بر آتش، دل بر آن سودا نهاد

2 تا که ترک سر نگویی، دعوی عشقش مگو زان که با سودای سر، در عشق نتوان پا نهاد