از شیخ زادگان آن ولایت و آن از قرای اصفهان و آن جناب خود نیز مقام شیخی داشته. عارفی مجرد و عاشقی موحد بود. در سنهٔ ۱۰۳۷ رحلت نموده. این رباعی از او است: ,

2 در مذهب دل گفت و شنید دگر است شبلی و جنید و بایزید دگر است

3 کاری نگشاید ز نماز من و تو درگاه قبول را کلید دگر است

4 در مذهب اهل درد آن کس مرد است کز خلق مجرد ز علایق فرد است

5 خورشید که هست عالم آرا حقی روشن دل از آن است که تنها گرد است

6 دامان وصال دوست در چنگم بین یک رو شده و یک دل و یک رنگم بین

7 در هر دو جهان نگنجد و در دل من گنجیده فراخی دلِ تنگم بین