1 یکی از اهل ورع، گاوی را جانب مسجد آدینه بخواند

2 که بیا همره من تا مسجد گاو از دعوت عابد درماند

3 گفت با خود که شگفتی ست شگرف هیچ عاقل سخن این گونه نراند

4 سنّت و فرض، به من فرمان نیست گهر ذکر نیارم افشاند

5 نتوانم که دهم بانگ نماز می نیارم ورقی قرآن خواند

6 نه امامت، نه خطابت دانم سخن از وعظ، نیارم شنواند

7 گاو را هیچکس از مسجدیان نه به منبر، نه به محراب نشاند

8 از پی دعوتم این مرد خدای بی سبب نیست که این مژده رساند

9 آب از چاه کشیدن دانم زیر این بارگران باید ماند