از فصحای شعرای اعراب و از فضلای ندمای اصحاب و مداح حضرت نبوی صلعم و قصاید عالیه در نعت حضرت ختمی مآب عرض نموده. حالاتش در کتب تواریخ مسطور و ابیاتش در السنه و افواه، مذکور است. وقتی جناب عارف حقّانی، حارثه را که از اصحاب است، حالتی ظاهر شده و بی خودی سرزده، در هنگام جولان از پا افتاده و حضرت امیرالمؤمنین علیؑسر او را بر زانوی مبارک گذارده تا به حال آمد. حسان حاضر و ناظر بود این چند بیت را بدیهةً در تعریف عرفا عرض نمود و از حضرت رسالتؐتحسین شنود. راوی این روایت عبداللّه بن عباس رضی اللّه عنه است و در اغلب کتب مندرج است و فقیر در مثنوی هدایت نامه به تفصیل منظوم نموده. ,

غرض، آن ابیات این است: ,

3 قُلُوبُ العارِفینَ لَهَا عُیُونُ یَرَی مَالاَ یَراهُ النّاظِرِیْنا

4 وَاَلْسِنَةُ بِسِرٍّ قَدْیُناجی تَغَیَّبَ عَنْکِرامِ الکاتِبِیْنا

5 وَاَجْنِحَةٌ تَطِیْرُ بِغَیْرِ رِیشٍ إلَی مَلَکُوتِ رَبِّ العَالَمِیْنا

6 وَیَسْرَحُ فِی رِیاضِ الْخُلْدِ طِوْبَی وَیَشْرَبُ مِنْشَرابِ الْعارِفِیْنا

7 وأَوْرثَهَا الشَّرابُ لِسانُ صِدْقٍ یَفُوْقُ عَلَی عُلُومِ الْعالَمِیْنَا

8 شَواهِدُنَا عَلَیْنا ناطِقاتٌ تُبَیِّنُ کِذْبَ دَعْوَیَ الْمُدَّعِیْنَا