از از رضاقلی خان هدایت تذکرهٔ ریاض العارفین 19

اسمش حسین و ازفضلای زمان خود بوده. در نزد علما و عرفا کسب کمالات ظاهری و باطنی نموده. مدتها به تصفیه و تزکیهٔ نفس اشتغال داشته، آخر لوای سفر عقبی افراشته، بر عالم فانی دامن افشاند و این رباعیات در عالم از او یادگار مانده: ,

2 نتوان به خدا رسید از علم کتاب حجت نبرد راه به اقلیم صواب

نامش علی النّساج ملقب به خواجه عزیزان. از اهل رامتین مِنْمضافات بخارا و از اعاظم طبقهٔ نقشبندیه. مرید خواجه فغنوی. مولوی در مدح او فرموده است: ,

2 گرنه علم حال فوق قال بودی چون شدی بنده اعیان بخارا خواجهٔ نسّاج را

وهُوَ امام الدّین ابوالقاسم. گویند عارفی فاضل بوده. شرح صغیرو شرح کبیر ازتصنیفات اوست. وفاتش در سنهٔ ۶۳۳ در قزوین واقع گردید. صاحب گزیده او را قزوینی داند و پدرش ابوسعید رافعی را از طایفهٔ اعراب خواند. باری از اوست. این ابیات از او نوشته شد: ,

2 در جامهٔ صوف بسته زنار، چه سود در صومعه رفته دل به بازار، چه سود