از از رضاقلی خان هدایت تذکرهٔ ریاض العارفین 39

از اجلهٔ سادات شهر مزبور و به فضایل و خصایل ستوده، مشهور است. از سالکان مسالک طریقت و از عارجان معارف حقیقت و از مجذوبان بوده است. مدت چهل سال در هندوستان از خلق انزوا گزیده و اغلب در گورستان‌ها می‌گردیده. اشعار محبت آثار دارد. تیمناً و تبرّکاً چند بیت از وی نوشته می‌شود: ,

2 تا نپرسند ز من واسطهٔ خاموشی به رفیقان به ضرورت لب من در سخن است

3 دودست این جهان و آن جهان پوچ کچه پیش من است این پوچ و آن پوچ

4 به این یک‌می‌فروشدعشوه‌زان‌یک می‌خردحیرت به ذرات جهان خورشید من گرم است بازارش

5 تو هر رنگی که خواهی جامه می‌پوش که من آن قد رعنا می‌شناسم

6 یکی برخود ببال ای‌خاک گورستان زشادابی که‌چون‌من‌کشته‌ای‌زان‌دست‌وخنجر،درلحد داری

7 بحر کرمم، منت جود که برم محو عدمم، نام وجود که برم

8 گویند سجود پیش حق باید کرد چون من همه حق شدم سجود که برم