1 چون سلامان را شد اسباب جمال از بلاغت جمع در حد کمال

2 سرو نازش تازگی را سر گرفت باغ لطفش رونق دیگر گرفت

1 اینکه گفتم حال فرزند نکوست کش به اصل خویش پیوند نکوست

2 آن که باشد بد سگال و بد سرشت در سرشت او هزاران خوی زشت

1 آن موسوس بر لب دریا نشست تا کند بهر تقرب آبدست

2 دید دریایی پر از ماهی و مار چغز و خرچنگش هزار اندر هزار