روزی آخر رخت از پرده عیان از نشاط اصفهانی غزل 110

1 روزی آخر رخت از پرده عیان خواهم کرد خلق را در تو بحیرت نگران خواهم کرد

2 خاک پایت که بود غالیه ی طره ی حور سرمه ی دیده صاحبنظران خواهم کرد

3 دست در سلسله ی خم بخمت خواهم زد هر چه خواهد دل دیوانه چنان خواهم کرد

4 سر گیسوی تو در دست صبا خواهم داد در و دیوار جهان مشک فشان خواهم کرد

5 ره درین شهر سرا تا بسرا خواهم جست قطع این دشت کران تا بکران خواهم کرد

6 ناتوانیم مبین کز مدد دولت عشق هر چه کردن بتوان یا نتوان خواهم کرد

7 هر چه گویند مگو برتر از آن خواهم گفت هر چه گویند مکن بدتر از آن خواهم کرد

8 شاید این گریه ی جانکاه تن از جا بکند هر سحر سیلی ازین اشک روان خواهم کرد

9 گفتم این لعل تو یا چشمه ی حیوان گفتا جرعه ای نذر نشاط آخر از آن خواهم کرد