یک جوهر روشن است جان من از همام تبریزی رباعی 79

1 مکن ای دوست ملامت من سودایی را که تو روزی نکشیدی غم تنهایی را

2 صبرم از دوست مفرمای که هرگز با هم اتفاقی نبود عشق و شکیبایی را

1 ترکم زمی مغانه سرمست می‌آمد و عقل رفته از دست

2 مخمور ز باده چشم جادو شوریده ز باد زلف چون شست

1 چشم مستانه تو آفت هشیاران است فتنه و عربده او همه با یاران است

2 سر بوسیدن پای تو نه تنها ماراست این خیالی‌ست که اندر سر بسیاران است