1 یکی پرسید از آن دیوانه در ده که از کار خدا ما را خبر ده

2 چنین گفت او که تا گشتم من آگاه خدا را کاسه گردیدم درین راه

3 بحکمت کاسهٔ سر را چو بربست ببادش داد و آنگه خرد بشکست

4 اگر از خاک برگیری کفی خاک بپرسی قصهٔ از خاک غمناک

5 بصد زاری فرو گرید چو میغی ز یک یک ذره برخیزد دریغی

6 ز اول روز این چرخ دل افروز دریغ خلق می‌ساید شب و روز

7 تو گویی بر زمین هر ذرهٔ خاک ز فان حال بگشادند بی باک

8 که ما را زیر خاک افکندی آخر تو هم زود این کمر بربندی آخر

9 الا یا غافلان تا کی پسندید که ما را زیر پای خود فکندید

10 در اول چون شما بودیم ما همه چو ما گردید در آخر شما هم