یکی و پنج و سی وز بیست از انوری ابیوردی مقطع 208

1 دوش آنکه همه جهان ما بود آراسته میهمان ما بود

2 سوگند به جان ما همی خورد گر چند بلای جان ما بود

1 دست در روزگار می‌نشود پای عمر استوارمی‌نشود

2 شاهد خوب صورتست امل در دل و دیده خوار می‌نشود

1 باز کی گیرم اندر آغوشت کی بیارم به دست چون دوشت

2 هرگز آیا به خواب خواهم دید یک شبی دیگر اندر آغوشت