همین که از برم از حکیم نزاری قهستانی غزل 135

1 همین که از برم آن سرو نازنین برخاست ز اندرون دلم آه آتشین برخاست

2 ز هر کجا که به جای دگر به طالع سعد نزول کرد قیامت از آن زمین برخاست

3 نمود از طرف برقع آفتاب جمال ز عاشقان جهان الغیاث ازین برخاست

4 به راستی که اگر چه نشسته در جان است به قامت از چمن باغ دل چنین برخاست

5 به رغم اگر چه رقیبش نشسته هم پهلوست ولی چه چاره که از خار انگبین برخاست

6 چه قادرست به تاراج جان و غارت دل به ترک تاز چو یاغی که از کمین برخاست

7 هزار دل به در افتد چو زلف بفشاند ز نیفه ها که از آن نافه های چین برخاست

8 به هر لطیفه که پیوست در محاسن او ز بام سدره به تحسینم آفرین برخاست

9 زمانه در پی آزار من چنان که هلیل به کینه در طلب هرمز حزین برخاست

10 نزاریا مخور اندیشه کاین همه شر و شور به روزگار تو از رای خرده بین برخاست