بار دگر هوایِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 276

1 بار دگر هوایِ نشابورم آرزوست بر کف گرفته شیرۀ انگورم آرزوست

2 خوش در کنارِ دوست میان نخ و نسیج تا روز خفته در شبِ دیجورم آرزوست

3 او از پیِ عیادتِ من رنجه کرده پای بنهاده دست بر دلِ رنجورم آرزوست

4 لولویِ زیرِ حُقّۀ لعلِ لبش نهان پیدا ز حقّه لولویِ منشورم آرزوست

5 تا گوش من بگیرد و در حلق ریزدم افتاده هالک و شده مخمورم آرزوست

6 آوازۀ رقیب که دردِ سرم ازوست چون بانگِ نا خوشِ دهل از دورم آرزوست

7 می خواهمش به حلق در آویخته ز دار نه نه دو نیم کرده به ساطورم آرزوست

8 از قهستان شده به خراسان زمان زمان آوازۀ نزاریِ مهجورم آرزوست