بر راه وعده، ای گل رعنا از سلیم تهرانی غزل 755

1 بر راه وعده، ای گل رعنا نشسته ام تنها بیا تو نیز که تنها نشسته ام

2 از بس ز سبزه ی چمن آزار می کشم گویی به روی ریزه ی مینا نشسته ام

3 از موج فتنه، گر بنشینم به روی سنگ دارم گمان آن که به دریا نشسته ام

4 تیر هوایی ام که ز بس بی تعلقی هرجا نشسته ام، به سر پا نشسته ام

5 از سر هوای گوشه ی عزلت نمی رود گویی به سایه ی پر عنقا نشسته ام

6 چون شیشه، روی صحبت احباب با من است هرجا دو کس نشسته، من آنجا نشسته ام

7 دایم چو آفتاب درین انجمن ز شرم بینم ازان به زیر، که بالا نشسته ام

8 درمان درد خویش طلب کن ز من سلیم امروز من به جای مسیحا نشسته ام