بر روی توأم خسته از جهان ملک خاتون رباعی 152

1 چون غنیمت بود شب مهتاب وصل ما را ز لطف خود دریاب

2 تو به خواب خوشی بگو ز چه روی بر دو چشمم ببسته ای ره خواب

1 ترا با ما بگو جانا چه کین است که با ما دایماً رایت چنین است

2 به چشم خشم در ما بنگری تیز دو طاق ابروانت پر ز چین است

1 صبر می باید دلا در کارها با تو گفتم این حکایت بارها

2 در ره عشق و بیابان فراق صبر می باید تو را خروارها