بر جانان فشان جان را اگر از اسیری لاهیجی غزل 310

1 بر جانان فشان جان را اگر هستی دلا عاشق که هر کو عشق می ورزد چو جان بازد بود صادق

2 اگر خود را نمی بازی اسیر قید هجرانی چو از قید خودی رستی وصالش را شدی لایق

3 اگر مشتاق خورشید جمال روی عذرائی بسوز از آتش عشقش وجود خویش چون وامق

4 دوای درد مهجوری جمال نوربخش آمد بحمدالله که من باری طبیبی دیده ام حاذق

5 جهانی گر بکوی عشق لاف عاشقی میزد بسربازی شدی آخر اسیری برهمه فایق