به دوش برمفکن آن دو زلف از جهان ملک خاتون غزل 20

1 به دوش برمفکن آن دو زلف مشکین را مکش به تیغ جفا عاشقان مسکین را

2 چه باشد ار به شب وصل شاد گردانی ز لطف خاطر، بیچارگان غمگین را

3 ز غبن عنبر سارا چو موم بگدازد اگر تو باز گشایی دو زلف پرچین را

4 به رنگ و بوی چنین گر به بوستان گذری خجل کنی به چمن ارغوان و نسرین را

5 مشام جان و جهانی یقین برآساید اگر به شانه زنی زلف عنبرآگین را

6 چه کرده ام گنهی در جهان بگو با تو بجز وفا که کمر بسته ای چنین کین را