1 بر گل سیراب سنبل را چو جولان میدهد بلبل طبع مرا یاد از گلستان میدهد

2 چون نبات از شکر میگونش سر بر میزند خضر پنداری نشان از آبحیوان میدهد

3 مشک بر کافور میبیزد صبا از زلف او زان چو انفاس مسیحا راحت جان میدهد

4 تا بماند تازه گلبرگ رخش در باغ حسن چشمم آبش از هوا چون ابر نیسان میدهد

5 گر بجانی میفروشد یکنظر جانان من شاهد حال است روی او که ارزان میدهد

6 در سر ابن یمین هست آنکه جان پا شد بر او زنده دل آنکس که جان در پای جا نان میدهد

7 سهل باشد جان بتلخی دادنم فرهاد وار گر لب شیرین او بختم بدندان میدهد