1 ای بر سبیل حاجت صد محتشم گدایت وی درکمال حشمت ارباب حاجت از تو

2 در کوچهٔ ظرافت عمری دواندام از جهل کردم در آخر اما کسب ظرافت از تو

3 از مهر من بناحق کردی تمسکی راست زانسان که اهل حجت کردند حیرت از تو

4 وین دم به رسم تحصیل دارد کسی که برده در عرصهٔ سیاست گوی صلابت از تو

5 ما را نه زر که سازیم او را تسلی از خود نه شافعی که خواهد یک لحظه مهلت از تو

6 کو داوری که اکنون گیرد درین میانه وجه تمسک از من جرم خیانت از تو

7 اما چه هیچ کس نیست کز وی برآید این کار عجز و تنزل از ما لطف و مروت از تو