1 بر گل فشاند غالیه از زلف مشک بیز ناسور شد جراحتت ایدل زجای خیز

2 ایشمع از شعاع جمالت جهان بسوخت اشکی سحر بماتم پروانه ات بریز

3 ایدل بخواند آیت فارالتنور چشم فرصت غنیمت است تو خاکی بسر به بیز

4 چون شد که دل بحلقه زلفت پناه برد زخمی زبوی مشک اگر دارد احتریز

5 تا تیغ امتحان زمیان آخت ترک من ممتاز کرد عاشق از اغیار بی تمیز

6 مردم بطوف کعبه و این بوالعجب که من دیدم که طوف گرد بتی میکند حجیز

7 آن بت کدام نور خدا خانه زاد حق حیدر شفیع خیل خلایق برستخیز

8 چشمت بخاص و عام ببسته ره نظر زلفت بوحش و طیر به بسته ره گریز

9 جز مدح حیدر ار سخن آشفته گفته ای دادی بسیم ناسره این یوسف عزیز